selam. uzun süredir girmiyorum bu platforma. sanırım birilerine gıcık olmuştum ve sonra paylaşımlarımda da kendimle ilgili çok fazla ayrıntıya girdiğimi düşünüp her şeyi kaldırmak suretiyle çıkış yapmıştım. şimdi girince bir garip geldi hehe, umarım yazım kuralları gibi kurallar gelmemiştir öyle yazıyorum çünkü gelişine.
ben burayı çok da sosyal olmayan bir sosyal medya arayışındayken keşfetmiştim. o zamanlar üniversiteye hazırlanıyordum, bol bol içimi döküyor ve stres atıyordum. 3 yıl geçti tabi üzerinden. şimdi üniversitedeyim falan o streslerin yerini başka stresler aldı.
o 3 yıl önce birinci nesil bir çar da bir gece kuzeniyle takılırken öylesine aklına gelmiş, uzun süredir girmemesine rağmen girmiş puiv'e, hatta o da son kez girip bir daha kullanmama niyetindeymiş. zaten kendisi çok sosyal medya kullanan bir insan değil. fakat nasıl bir şanstır ki, o insan o gün burada yazdığım bir yazıya denk gelmiş, üstüne bir de yorum yapmıştı. sarma sarmak hakkında konuşmuştuk hatta. nasıl bir şanstır ki o aralar pek umrumda değildi kimin kim olduğu. numaralar alınmıştı, o meşhur tatlı uzun günaydın mesajları dönemi başlamıştı. her şey o kadar hızlı gitmişti ki takip etmesi o zaman bile zordu. ne şanstır ki o da üniversiteye hazırlanıyordu ve ne şanstır ki aynı bölümü istiyorduk. kendisi biraz ukalaydı, hayatımdaki büyük bir problemle ilgili büyük bir detay verdiğim yazıya "yaşadıklarımın yarısını falan yaşamışsın tebrik ederim" diyerek girmişti cümleye. size bir şey diyim mi hala daha bir şey anlattığımda "benimkinin bir tık farklısı" diye yorum yaptığı oluyor. hoşuma gidiyor artık. çünkü bir kez olsun derdimi çözümsüz bırakmadı. bir kez olsun bile isteye canımı yakmadı ve daha da iyisi her gün her seferinde daha da fazla sevdi beni. 3 yıldır, durmadan, ara vermeden. ben de onu sevdim.
ne şanstır ki biz o sene aynı üniversitede aynı bölüme yerleştik. sabah sekiz buçukta aynı derse girdik, akşam beşte aynı yemeği yedik.
tabii pandemi falan başladı, özlem oldu, mesafe oldu ama uzaklık hiç olmadı. beraber ödev yaptık, aynı sınava çalıştık aynı notu aldık hatta bazen. bazen birbirimizi yedik, bazen birbirimizi yedik :)
3 yıldır, dur durak bilmeden sevdik. sanki kelimeye dökünce kısa geldi bu süre. hatta bir de parmak hesabı yaptım kaç yıl olmuş diye. o 3 yıla o kadar çok şey sığdırdık ki, artık ondan öncesini hatırlamadığım gibi, onsuz gelecek de düşünemiyorum.
en özel sırlarımı paylaşabildiğim, deftere yazarken kalemden utandığım düşüncelerimi anlatabildiğim, en yakın arkadaşım, can dostum, ve biricik sevgilim için, teşekkür ederim puiv, her ne kadar artık ugramasam da buralara, hayatımın dönüm noktasının internetin arka sayfasındaki bir platform olduğunu unutmayacağım, minnettarım.
