bu ciddi sosyal ve manevi bir hastalıktır. özetle anlatırsak yabancılaşma(alinasyon);kendi benliğini unutma,farkında olmama ve benimseyememesidir. içinde farklı bi insan var gibi hisseder. biraz da şizofreniye kayıyor durum öyle de denebilir. bu insanlar kendi uzuvlarını,sesini,yaşantısını alışılagelmişin dışında algılar. tabi her hastalıkta olduğu gibi ilaç ve psikolojik desteği var ve bi süreç içinde yapılması gerekir. düşünecek olursak çok sıkıntılı bir durum. düşünsenize, fikirleri sen değil de içinde olduğunu düşündüğünüz farklı biri veriyor.
bulunulan sosyal çevreye dışlanmamak adına ayak uydurulmaya çalışıldığından, insanın kendini tam olarak istediği şekilde gerçekleştirememesi sebebiyle olabileceğini düşündüğüm olgu.
tabi alakalı ama tam olarak değil. sizin dediğiniz önceki düşüncelerinizle şimdiki düşüncelerinizin zamanla değişkenlik göstermesi. bu olay daha farklı. zamanla düşüncelerini unutmak,kendisini başka biri yönetiyor gibi hissetmek. benim tam olarak anlatmak istediğim bu aslında.
bence güzel yanlarıda olan bi durum. sınava senin değilde onun çalışmak zorunda olduğunu bilmek. yada işe senin yerine onun gitmek zorunda olması. tabiki bu bir hastalık ve insana normalde zor gelen şeyleri bile özleyecek duruma düşüreceği muhakkak.
evet biliyorum ki benimde kendime fazlasıyla yabancılaştığım zamanlar oldu arkadaşlar. örneğin öyle bir zaman geçirdim ki aynaya baktığımda ki beni tanımadım. inanın bana arkadaşlar o kadar zor zamanlar geçirdim ki ne kendimi... nede insanları tanıya bildim bazenleri... anneme bağırdığım günü hatırlıyorumda şimdi. ne kadar zor zamanlardı öyle... annemi ağlatmıştım ve o gün gerçekten kendime bir başkası gibi bakmıştım, artık kendime yabancılaşmıştım arkadaşlar...
aynı şeyler olmasa da zamanında bende ona benzer durumlar yaşadım. bu konuyu ilk gördüğümde baya ilgimi çekmişti. araştırmalar yaptım kendi çapımda. zor zamanlar geçti diyebilirim. yakın zamanda, başkası gibi hissettim kendimi. öyle saçma sapan düşünceler içine girdim ki... bir arkadaştan yardım aldım. durum bu ne yapabilirim zor durumdayım. bir şekilde kurtuldum. o düşünceyle birtakım cümleler çıkmıştı aklımda. düzeldikten sonra okuyunca anladım.
tabiki bu bir hastalık ve insana normalde zor gelen şeyleri bile özleyecek duruma düşüreceği muhakkak.
örneğin öyle bir zaman geçirdim ki aynaya baktığımda ki beni tanımadım. inanın bana arkadaşlar o kadar zor zamanlar geçirdim ki ne kendimi... nede insanları tanıya bildim bazenleri... anneme bağırdığım günü hatırlıyorumda şimdi. ne kadar zor zamanlardı öyle... annemi ağlatmıştım ve o gün gerçekten kendime bir başkası gibi bakmıştım, artık kendime yabancılaşmıştım arkadaşlar...